10 Kasım Atatürk’ü Anma Günü, 10 Kasım 1938 günü saat 09.05’te yaşamını yitiren, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu ve ilk Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk anısına her yıl tutulan ulusal yastır.
10 Kasım günleri saat 09.05’te çalan siren sesleriyle birlikte Türkiye genelinde 2 dakika süreyle Atatürk anısına saygı duruşuna geçilmektedir. Ardından Türkiye Büyük Millet Meclisi binası önündeki bayraklar hariç, Türkiye’deki tüm resmi binalarda ve ülkenin dış temsilciliklerde bayraklar, yas göstergesi olarak yarıya indirilir. Anıtkabir’de bulunan bayraklar diğer günlerde hiçbir sebeple yarıya indirilmez. Bayrağın sürekli çekili bulunmadığı yerlerde, bayrak önce göndere çekilir; daha sonra da yarıya indirilir.
Ataya Veda
Kalbimizde yaşayan
Devletimizi kurtaran
Aydınlığı getiren
Atamdır,atam benim!
Çağdaşlığı sağlayan
Aydınlığı kucaklatan
Bağımsızlığı tattıran
Atamdır,atam benim!
Saygımız büyük ona
Sevgimiz sonsuz ona
Kim diye sorarsan bana
Atamdır, atam benim!
10 Kasım sabahında
Ağıtlar yakıldığında
Giden kim diye sorarsan
Atamdır o atam benim!
NONAME
Ağlayalım Atatürk’e (Aşık Veysel) Şiiri
Ağlayalım Atatürk’e
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürk’e erdi zeval
Memur mebusan ağladı
Atatürk’ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı
Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnön’İsmet
Gözlerimiz kan ağladı
Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı
Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı
Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı
Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı
Aşık Veysel
Saat Dokuzu Beş Geçe
Saat dokuzu beş geçe
Atam Dolmabahçe’de
Gözlerini kapamış
Bütün Dünya ağlamış
Doktor doktor kalksana
Lambaları yaksana
Atam elden gidiyor
Çaresine baksana
Uzun uzun kavaklar
Dökülüyor yapraklar
Ben atama doymadım
Doysun kara topraklar
Müze müzeye bakar
Müzede atam yatar
Atamın çocukları
Atama selam cakar
10 Kasım Yolculuğu
Omuzunda bir alev pelerin,
On sekiz kızın işlediği bayrak.
On sekiz numaralı top arabasıyla
Efem, Rasattepe’ ye çıkacak.
Bürümcük gömleği atmış sırtından,
Kurşun tabutları “zırh” diye giymiş.
Selâma durmuş yolunda ağaçlar,
Bayraklar önünde başını eğmiş.
Ağır ağır geçiyor halkın içinden,
Pelerini rüzgarda alev alev.
Eli, kılıç kabzasında olmalı…
Karargâhına gidiyor, sarışın Dev.
Omuzunda bir alev pelerin,
On sekiz kızın göz nuru bayrak.
On sekiz numaralı top namlusundan
Efem, gene konuşacak.
Ziya HANHAN
Atatürk Şiirleri
Ferit Ragıp TUNCOR 1958
