Rafet ULUTÜRK
Balkanlar bir destan, Türk’ün yazdığı,
At nallarıyla tarih kazdığı,
Her taşı bir ezan, her yanı dua,
Ruhumuzun yansımasıdır Rumeli ova.
Balkanlar… Sadece bir coğrafya değil; bir milletin ruh haritasıdır. Her dağında bir destan, her köyünde bir dua, her taşında bir medeniyet izidir. Balkanlar, Türk’ün at sırtında getirdiği adaletin, hoşgörünün, ilim ve irfanın hem tanığı hem taşıyıcısıdır. Bugün unutulsa da Türk’ün sesi bu topraklarda hâlâ yankılanır. Çünkü Balkanlar, Türk’ün ruhudur.
Osmanlı’nın batıya açılan kapısı, İslam’ın Rumeli’de kök saldığı topraklardır Balkanlar. Sadece fethedilmedi, aynı zamanda imar edildi. Camilerle, köprülerle, hanlarla…
Ama en önemlisi gönüllerle fethedildi.
Yunus’un diliyle, Hacı Bayram’ın nefesiyle, Sarı Saltuk’un dergâhıyla yoğruldu bu topraklar.
Her taşında vakıf medeniyetinin imzası vardır.
Her sokağında bir Türk çocuğunun duası dolaşır hâlâ.
Ne yazık ki bu topraklar 19. yüzyıldan itibaren Türk’ün ruhundan koparılmaya çalışıldı.
Zulümle, asimilasyonla, göçlerle…
Ama bu ruh ölmedi, sadece içe çekildi. Şimdi yeniden dirilme vaktidir.
Çünkü Türk’ün ruhu Balkanlar’dan çekilirse, bu topraklar kimliğini yitirir.
Ve dünya, hakkın ve adaletin nefes aldığı bir yeri kaybeder.
Bugün Balkanlar, Türk milletinin hem vicdan sınavıdır hem tarihî borcudur.
Kayıp gitmemesi gereken bir emanettir.
Oradaki soydaşlarımız, bizim hem dildaşımız hem dindaşımız hem tarih-daşımızdır.
Onlara sahip çıkmak, sadece bir görev değil, bir ruh çağrısıdır.
Çünkü Balkanlar sadece bir anı değil, bir gelecektir.
Türk’ün medeniyet tasavvuru, bir kez daha bu topraklardan yükselecek kudrete sahiptir.
Yeter ki unutmayalım:
Balkanlar düşerse, Türk’ün kalbi kanar.
Balkanlar yükselirse, Türk yeniden dünya düzenine ses verir.
Bir gün yine doğar hilâl bu yurtta,
Adaletle eser yel her sokakta,
Unutma ey Türk, bu toprak senindir,
Ruhun Balkan’dır, özün derindir.